Nie będzie to może zbyt trudne w moim przypadku, ponieważ rozklejam się nad każdą czytaną książką. Problemem może stać się wybranie tych dziesięciu, przy których płakałam najbardziej. Ale do dzieła!
Tomek wśród łowców głów, Alfred Szklarski
Przeczytałam całą serię książek opisujących przygody młodego Tomka Wilmowskiego i na wszystkich wylałam morze łez. Jednak to właśnie podczas lektury tej części moje oczy cały czas były mokre od płaczu. Wszystko to za sprawą Sally, która ledwo trzymała się przy życiu.
Taniec czarownic, Jessica Gregson
Poznajemy młodziutką Sari, która w chwili rozpoczęcia historii traci ojca. Traci również zainteresowanie ludzi z miasteczka, jest pozostawiona sama sobie. Dorasta, zakochuje się, z czasem jej problemy stają się coraz mniejsze. Jednak przewrotny los sprawia, ze traci swoją wolność i niezależność. Jest to walka kobiety o swoje! Nad jej troskami płakałam całe wieczory!
Kto nie zna Harry'ego Pottera niech zapadnie się pod ziemię lub czym prędzej zabierze się za czytanie! Dlaczego jako "największy wyciskacz łez" wytypowałam akurat tą część z całej serii? Przecież to w ostatnie ginie najwięcej osób, z którymi byliśmy zżyci. Mimo to dla mnie największą tragedią była śmierć Syriusza. Gdy Ojciec Chrzestny Harry'ego w ułamku sekundy pożegnał się z żywymi łzy nie przestawały cieknąć mi strumieniami po policzkach!
Cień wiatru, Carlos Ruiz Zafón
Tajemnica, którą skrywa książka jest pełna smutku i żalu. Daniel, chłopiec, dzięki któremu poznajemy wszystkie sekrety i odpowiedzi na dręczące nas pytania, jest bardzo wrażliwy. Przeżywa wszystko bardzo mocno. Do tego dochodzą zdarzenia rozgrywające się w tle oraz poczynania, nieraz szaleńcze lub lekkomyślne, przyjaciół chłopca. Wszystko to sprawia, że odbieramy emocje bohaterów i sami możemy je poczuć.
Oskar i Pani Róża, Eric-Emmanuel Schmitt
Jest to opowieść o umieraniu. O umieraniu, ale też o życiu, dorastaniu i zaufaniu. Czytamy listy 10cio letniego Oskara i razem z nim przeżywamy te ostatnie kilka dni jego życia, w ciągu których przechodzimy przyspieszony kurs dojrzewania. Wzruszająca i bardzo piękna historia. Zużyłam przynajmniej jedno opakowaniu chusteczek, a przecież opowieść liczy sobie zaledwie około 60 stron!
Kamienie na szaniec, Aleksander Kamiński
Ta książka jest dowodem na to, że przy literaturze skupiającej się głównie na historii można płakać i płakać... Historia Alka, Rudego i Zośki znana jest każdemu, kto chociaż odrobinę interesował się tym, co działo się na lekcjach języka polskiego w gimnazjum. Ze swojej strony muszę dodać, że żywo interesowałam się zdarzeniami, które miały miejsce w książce z racji mojego hobby, jakim jest harcerstwo. Towarzysząc chłopcom podczas akcji sabotażowych, a potem również dywersyjnych nie mogłam wytrzymać napięcia i... po prostu rozklejałam się!
Opowieści z Narnii, Clive Staples Levis
Narnia ma piękną historię. Piękną, ale równie tragiczną i usłaną wielkimi poświęceniami. Nie ma części, zawartej w tym zbiorze, w której nie popłynęłaby po naszym policzku choć łza. A prawda jest taka, że tracimy wiele łez przeżywając przygody wraz z bohaterami odkrywającymi ten inny świat. Szczególnie w części ostatniej, w której już na zawsze żegnamy naszych książkowych przyjaciół.
My, dzieci z dworca ZOO, Kai Hermann, Horst Rieck
Tu cierpienie, żal i smutek zlewają się w jedno. Do tego dochodzi jeszcze ból i głód. Życie Christiane F. jest jedną tragedią, która początek ma w narkotykach i kończy się również nimi. Czytając tą książkę płakały nie tylko moje oczy, ale także rozum i serce, bo jest to historia prawdziwa. Próbowałam zrozumieć jak można dopuścić do czegoś takiego i nie umiałam znaleźć odpowiedzi. Płakałam, bo nie potrafiłam zareagować w inny sposób.
Emilka ze Srebrnego Nowiu, Lucy Maud Montgomery
Na prawdę dawno czytałam Emilkę. To co utkwiło w mojej pamięci to fakt, że była to pierwsza książka, przy której pamiętam, że płakałam. Historia Emilki jest bardzo smutna - traci matkę, później ojca. Trafia do dalekiej rodziny, gdzie, chociaż wszyscy chcą dla niej jak najlepiej, nikt jej nie rozumie. Razem z Emilką pisałam listy, których nigdy nie wysłała, chodziłam do szkoły i biegałam po zielonej łące. Będzie mi towarzyszyć zawsze.
13 Poprzeczna, Małgorzata Gutowska
Łzy podczas lektury tej książki mogą niektórych zadziwić. Dla mnie jednak są czymś oczywistym. Wyrażają emocje każdego rodzaju, ale moje łzy najczęściej spowodowane są tragedią lub ogromnym smutkiem. W tym przypadku najpierw płakałam nad losem jednej, a na końcu czterech dziewczyn. Najpierw dlatego, ze to co je spotykało w życiu było nie fair, potem dlatego, ze odnalazły szczęście.
Uff! Skończone! Ale nie spodziewałam się, że zajmie mi to tyle czasu i tyle miejsca! Cieszę się jednak, że zrobiłam taka listę - sama nigdy wcześniej nie zastanawiałam się nad tym czy płaczę czytając, czy też nie. I co właściwie wywołuje u mnie łzy. :)
